Świateczne dzwoneczki na szydełku

Już za chwile pożegnamy 2016 rok i przywitamy Nowy Rok 2017.
Wiele osób teraz bawi się i czeka na północ, my niestety z powodu choroby Sylwestra spędzamy w domku.
Wszystkim chciałabym życzyć aby nadchodzący rok nie był gorszy od poprzedniego, aby każdy dzień był witany przez Was uśmiechem, a noc przynosiła kolorowe sny i wypoczynek, aby każda chwila była piękniejsza od poprzedniej. Życzę również aby otaczający Was ludzie byli życzliwi, by wśród najbliższych był wzajemny szacunek i miłość i oczywiście mnóstwo zdrówka .... pieniądze - szczęścia nie dają ale mu pomagają. Będzie zdrowie, miłość, zrozumienie to i pieniądze będą, ale życzę wam też i pieniędzy, ale nie w nadmiarze, tylko w ilości pozwalającej spełniać jedne marzenia i budować następne.
Moi drodzy w skrócie: wszystkiego najlepszego i szczęśliwego Nowego Roku.

Ostatnio sporo czasu musiałam spędzić w domu, więc aby nie chodzić po ścianach musiałam zająć czymś ręce i u mysł. Powstało kilka rodzai ozdób choinkowych, w tym również i dzwoneczki

 

 

Moje dzwoneczki mają 9 cm wysokości, zawieszkę z szydełkowego sznureczka i dużą kokardę. Dzwoneczki na prawdę dzwonią dzięki metalowemu dzwoneczkowi zamieszczonemu w środku na sznureczku.

Przed Świętami jest cała masa szydełkowych dzwoneczków, ale każdy robi inne i każdemu wychodzą inaczej :)

Pomimo iż w Szufladzie pojawiło się już kilka dzwoneczków szydełkowych, moje tez zgłaszam do wyzwania grudniowego "Swiąteczne/zimowe dzwonki" które znajdziecie na stronie http://szuflada-szuflada.blogspot.com/2016/12/wyzwanie-grudniowe.html

Na SESJE FOTO albo na spacer

Uwielbiam tworzyć dla dzieci i w zasadzie moja przygoda z szydełkiem na dobre rozkręciła się po urodzeniu córeczki. Najpierw nieporadnie zaczęłam robić dla niej opaski a z czasem przychodziły nowe, różne pomysły na przeróżne dodatki: czapeczki, buciki, opaski a nawet spódniczki i bolerka. Gdy trafiłam na Wyzwanie Art-Piaskownica - Przyda się dla dziecka, to po prostu oszalałam ze szczęścia. To  woda na mój młyn i chociaż mam milion pomysłów, to za mało czasu.
Ok, już się "nagadałam" więc pora przedstawić to co wydziergałam: jest to szydełkowy komplecik, który można wykorzystać do sesji fotograficznej, na różnego typu uroczystościach, a także na zwykłym wiosennym spacerze. Komplecik składa się z czapeczki bonetki z aplikacją słodkiego serduszka, oraz z bucików przypominających fasonem trampki.

 

Moją prace zgłaszam  do wyzwania Art-Piaskownica - Przyda się dla dziecka,

nasz zajączek

Kiedy zobaczyłam możliwość aby moja pociecha wzięła udział w wyzwaniu szuflady, postanowiłam ją do tego zachęcić. To świetna motywacja aby maluch wykorzystywał rączki do czegoś innego niż gry na tablecie, smartfonie czy jeszcze innym tego typu ustrojstwie. Są to przydatne urządzenia, ale czy  konieczne dla małych dzieci ? – nie sądzę.

Chociaż spędzamy wiele czasu razem, gramy w gry planszowe, lepimy z masy solnej, ciastoliny, plasteliny a nawet z ciasta drożdżowego (a po upieczeniu figurki znikają w buziach dzieci) to i tak moja niespełna 7-letnia córka chętnie by posiedziała przy komputerze.

Ok., to też jest potrzebne, bo w dzisiejszych czasach bez umiejętności korzystania z tych cudów techniki, człowiek ma ograniczony dostęp do wielu rzeczy i delikatnie mówiąc jest w tyle za wszystkimi. Chodzi raczej o zachowanie właściwych proporcji i o to aby dziecko potrafiło zorganizować sobie czas i wykształcić pasje która nie będzie szkodliwa, a która rozwinie inne umiejętności. Obecnie rękodzieło jest modne i cenione i tak chyba zostanie już na zawsze.Rzeczy wykonane ręcznie są niepowtarzalne.

Angela (wiek: prawie 7 lat) uszyła zajączka z filcu.

Oczywiście podejście do temu było bardzo poważne. Najpierw moja córcia wycięła zajączka z papieru, który miał być wzorem, następnie przypięty szpilkami do filcu

 

 (tu była potrzebna kontrola mamy, czy aby nie grozi to powypadaniem szpilek albo pokłuciem) 

i z największą starannością jaka może być u dziecka w tym wieku, zajączek został  wycięty.

 Najtrudniejszym etapem było zszycie filcu. Skupienie malujące się na buzi dziecka było czymś niesamowitym.

Oczywiście nie obyło się bez drobnych problemów i paniki: „mamo pomóż”, bo nitka się poplątała. 

Zajączek został wypchany włóknem poliestrowym - takim samym jak w poduszkach

Do dekoracji zajączka przydały się ruchome oczka, poliestrowy pomponik jako ogonek i kawałek tasiemki

Szwy nie wyszły idealnie równe – ale czy muszą takie być? To jest praca dziecka i ma obudzić radość tworzenia, fascynację możliwością zrobienia czegoś własnymi rączkami i udoskonalanie swoich umiejętności.

W trakcie pracy pojawiła się myśl, aby zajączek był na patyku i tutaj wykorzystany został patyk do szaszłyków.

Zajączek może być ozdobą do kwiatka, albo jak to wymyśliła moja córka – pobawimy się w teatrzyk a zajączek będzie głównym bohaterem przedstawienia

A tak wygląda już gotowy zajączek

zajączka zgłaszamy do wyzwania szuflady dla dzieci " Zając malowany"

 

 

odkurzone wspomnienie i połączenie pasji

Jako osoba dorosła moją przygodę z rękodziełem zaczęłam od biżuterii. Wykorzystywałam głównie srebro i kamienie takie jak turkus, howlit, koral, tygrysie ko, różne rodzaje kwarcu, szkło itp.

Uwielbiałam moje hobby i dawało mi wiele satysfakcji. Niestety, ale musiałam zrezygnować z tego zajęcia. Zostałam mamą i nieopatrznie zgubiony koralik był znaleziony przez dziecko. Na temat co dziecko może zrobić z takim znaleziskiem i gdzie go włożyć, to szkoda się wypowiadać – to temat nie tylko na post, ale i całą książkę. W każdym bądź razie, moje zbiory zostały starannie zapakowane i schowane w oczekiwaniu na „lepsze czasy”.

Aby zająć czymś ręce odkurzyłam moją wiedzę z zakresy szydełkowania, co okazało się bezpieczniejsze dla dziecka – aczkolwiek nie koniecznie dla włóczek J

Teraz chciałam połączyć te dwie moje pasje.

Zrobiłam więc kolczyki na szydełku z kordonku. W szydełkowy wzór wplecione zostały malutkie koraliki. 

Moje kolczyki zgłaszam do wyzwania 

MISTERNE AŻURY

 

Wiosenna czapeczka z tulipanami

Dzisiaj na chwile zaświeciło słońce. Od razu zrobiło się weselej i czuć wiosnę w powietrzu. Szukałam motywu na ozdobienie czapeczki i przypadkiem trafiłam na wyzwanie kwiatowe, którego tematem jest tulipan. Od razu zaświeciła mi się żarówka - czapeczki z tulipanem jeszcze nie robiłam, więc trzeba spróbować.
A oto co mi wyszło

 mocny kolor tulipanów świetnie ożywił czapeczkę wykonana z włóczki białej i  odcieni szarości.

Czapeczkę zgłaszam na marcowe wyzwanie kwiatowe

http://kreatywnybazarek.blogspot.com/2016/03/marcowe-wyzwanie-kwiatowe.html

Lalka na marcową deszczową (nie)pogodę

Nieciekawe pogody w pierwszej połowie marca sprawiały że miałam ochotę zakopać się pod kocem i do czegoś przytulić. Brakowało mi chęci do czegokolwiek. Zapragnęłam zrobić coś, co poprawi mi humor.

Już dawno miałam w planach wykonanie lalki, ale brakowało mi weny twórczej i motywacji. Zaplanowałam, że lalka będzie miała włosy z wełny czesankowej. Ok., tyle wiedziałam, ale co dalej?

Jakie ubranie, stylizacja i końcowy wygląd?
Do planowania całokształtu zmotywowało mnie wyzwanie Szuflady „Deszczowa Piosenka” tak bardzo pasujące do tego co było za oknem. Czy będę w stanie zrobić lalkę pasującą do tematu? 

Robiąc lalkę nie korzystałam z żadnego schematu, raczej zdałam się na swoją wyobraźnie i intuicję. Sztuką jest stworzenie czegoś, a nie odtworzenie wzoru i przetartej ścieżki.

Prawda jest taka, że nie cierpię robić czegokolwiek ze schematu, ciężko mi się je odczytuje, a na myśl że sama miałabym stworzyć schemat czegoś co zrobiłam od razu jestem chora. Zatem na pewno drugiej takiej lali nie będzie.

Rozpoczynając pracę nie wiedziałam jaką ostatecznie lalka będzie miała wielkość i proporcje.

Po zrobieniu głowy i brzuszka oczywiście pojawiło się milion pytań i wątpliwości: czy głowa nie jest za mała?, a może to brzuszek jest za duży? I jakiej długości powinny być ręce i nogi.

Dopóki lalka składała się z samej głowy i brzuszka była dla mnie bezosobowa. Mój niespełna trzyletni synek nie mógł się zdecydować czy to kręgiel, czy puchar.

(przepraszam za kiepskie zdjęcie, ale mój aparat nie radzi sobie ze sztucznym światłem)

 

Najwygodniej byłoby mi najpierw zrobić całą lalkę, a później dodać oczy, usta i włosy. Postanowiłam jednak od razu nadać jej twarzy jakiś wygląd, bo praca nad taką surowa lalką nie sprawiała mi przyjemności. Gdy lalka patrzyła już na mnie swoimi ogromnymi oczami, nie miałam już problemu ze zdecydowaniem co dalej. Od tej pory praca przebiegała zupełnie inaczej. To tak jakby moje „dzieło” samo decydowało jakie ma być, a ja zmieniałam swoje wcześniejsze założenia.

Tak wygląda już z nogami, ale jeszcze bez ubranka

Oczywiście lalka ma paluszki przy rączkach

i stopach

 Do tego oczywiście odpowiednie ubranie.

Jako pierwsze na myśl przyszły mi buty. Na początku wiosny lalce pasuję dłuższe buciki, coś a’la kozaczki z wykończeniem futerkowym.

 Do tego spódniczka. Od razu wiedziałam, ze chce połączyć splot szydełkowy z tiulem. W efekcie powstało coś bardzo udanego. Na górze szara jak chmura deszczowa, a poniżej tiul przypominający mglę w pochmurny poranek. Do tego perełki które ożywiają szary kolor. 

Z bluzką miałam największy problem. Początkowo chciałam ja uszyć, ale zmieniłam mój plan i jednak bluzka jest szydełkowa – z aplikacją chmurki  i deszczu. Z tyłu zapinana na guziczek

Ale to było za mało. Lalka dostała jeszcze bolerko  - wykonane też na szydełku z fantazyjnej włóczki z supełkami 

Na początku wełna czesankowa mnie zachwyciła, ale biorąc pod uwagę że to moja pierwsza przygoda z takim surowcem, musiałam znowu zmienić moje plany.

Wełna czesankowa ładnie wygląda, świetnie się układa, ale nie nadaje się do czesania i lepsza jest fryzura "na stałe". Lalka dostała też opaskę, która jest zawiązywana z tyłu.

Zrobienie takiej lalki, to nie jest chwila-moment i już gotowe. Na wykonanie lalki poświeciłam sporo czasu, bo około 30 godzin. Każdy przyszyty koralik, dodatkowy kwiatuszek zajmuje czas. Ale były to wspaniałe godziny pełne pasji i niecierpliwości.

W ostateczności lalka ma około 40-41 cm i całkowicie pochłonęła moją uwagę i zawładnęła moim sercem. Podczas robienia lalki nadałam jej imię Ami – skrót od Amigurumi, czyli japońskiej sztuki szydełkowania wypychanych zabawek.

 Nie planuje jej jednak zatrzymywać dla siebie. Lalka nie ma jeszcze swojego domu, zapewne uszczęśliwi jakąś małą (albo dużą) dziewczynkę, która zapewne nada jej inne imię.

A teraz kilka zdjęć gotowej już lalki

lalka sama nie stoi, ale do zdjęcia chwile wytrzymała

Lalkę zgłaszam do wyzwanie Szuflady „Deszczowa piosenka”

http://szuflada-szuflada.blogspot.com/2016/03/wyzwanie-3-deszczowa-piosenka.html

Może macie jakiś sugestie odnośnie lalki w moim wykonaniu, albo rady? Chętnie przeczytam